Todos temos un todo,esa persoa que nos completa,que está sempre ahí,esa persoa que temos por encima de todos os demais,polo que dariamos a vida enteira,e pola qeu non nos importa arriesgar nada.E cando ese todo se funde,nos estamos ahí pa levantalo,pa que sega adiante,dámoslle a man e tiramos del,intentamos facer de todo pa que sorría,pa que volva ser o que era.
Si,eu teño un todo,teño ó que é máis que o meu mellor amigo,que por el dou a miña vida,que por el arriesgo todo,que por el vou a onde haiga que ir.Que sempre estarei ó seu lado,pase o que pase,seguirei ahí,coma sempre estiven,nunca me irei,seguirei sendo a rapaza que é capaz de todo por verte sorrir cariño. Que me da igual o parvo que chegas a ser,eres xenial,e eso nadie cho vai quitar nunca.Xa sabes,sempre e tal ;)
No hay comentarios:
Publicar un comentario